SU-152 to radzieckie działo samobieżne (niszczyciel czołgów) z okresu II wojny światowej.
Pierwsze prototypy tych wozów pojawiły się w 1943 r., a w tym samym roku toczyła się produkcja seryna, która doprowadziła do powstania ok. 700 wozów tego typu.
Masa bojowa pojazdu wynosiła 45,5 tony. Uzbrojenie stanowiła pojedyncza armatohaubica ML-20S kal. 152 mm.
Napęd zapewniał pojedynczy silnik W-2K o mocy 600 KM.
Prace nad SU-152 rozpoczęto de facto w połowie 1942 r. i wstępnie zakładano, że będzie przeznaczony przede wszystkim do punktów umocnionych przeciwnika.
Jednak jeszcze na etapie prac badawczo-rozwojowych, postanowiono, że nowy wóz będzie także przeznaczony do niszczenia nowych, silnie opancerzonych niemieckich czołgów i dział samobieżnych.
Prace projektowe były realizowane biurach w Czelabińsku oraz Swierdłowsku. Nowe pojazdy weszły bardzo szybko do produkcji, ale równie szybko zostały z niej wycofane na rzecz bardzo podobnego, ale nieco bardziej uniwersalnego wozu ISU-152.
Wozy debiutowały w walkach na froncie wschodnim w I połowie 1943 r., a na szerszą skalę użyto ich w czasie walk pod Kurskiem w lipcu 1943 r., do walki z czołgami Pantera i Tygrys.
To wtedy również pojazd otrzymał przydomek „Pogromca zwierząt” lub „Pogromca bestii”.
Pojazdy SU-152 były na niewielką skalę wykorzystywane w Wojsku Polskim w latach 1945-1949 do celów szkoleniowych.