T-37 to sowiecki, lekki czołg pływający z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej. Pierwsze prototypy tego pojazdu powstały w latach 1931-1933, a wóz wszedł do służby 1933 roku.
Masa bojowa czołgu dochodziła do 3,2 tony.
Napęd zapewniał pojedynczy silnik gaźnikowy GAZ-AA o mocy 40 KM. Uzbrojenie składało się jedynie z karabinu maszynowego DT kal. 7,62 mm.
Pływający czołg lekki T-37 powstał przy wyraźnej inspiracji konstrukcjami zachodnimi, a szczególnie brytyjskim wozem Vickers-Carden-Loyd Amphibian, które kilka sztuk ZSRR zakupił w 1932 roku.
Początkowo, egzemplarze prototypowe T-37 sprawiały sporo problemów, ale zdążono je usunąć w chwili wprowadzenia pojazdu do produkcji seryjnej.
Warto dodać, że w jej toku wytwarzano przede wszystkim wersję T-37A. Powstało jednak kilka wersji rozwojowych, projektów lub prototypów, wśród których można wskazać między innymi: SU-37 (projekt działa samobieżnego uzbrojonego w armatę kal. 45 mm), OT-37 (wersja z miotaczem ognia) czy T-37RT (wóz dowodzenia z anteną poręczową).
Wozy T-37 zostały użyte bojowo w czasie agresji na Polskę we wrześniu 1939 r., w toku wojny zimowej (1939-1940) oraz w początkowej fazie wojny niemiecko-radzieckiej w 1941 roku.