Loire et Olivier Leo C.30 był produkowanym we Francji wiatrakowcem (autożyrem) z okresu międzywojennego oraz wczesnego okresu II wojny światowej. Oblot prototypu miał miejsce w 1934 roku.
W toku produkcji powstało ok. 60-65 maszyn tego typu.
Napęd zapewniał pojedynczy silnik Salmson 9Ne o mocy 175 KM.
Długość tego statku powietrznego wynosiła 6 m, przy średnicy wirnika głównego rzędu ok. 11,25 metra.
Maszyna nie posiadała stałego uzbrojenia pokładowego.
Loire et Olivier Leo C.30 stanowił w swej istocie licencyjna wersję wiatrakowca Cierva C.30, przy czym jako jednostkę napędową zastosowano silnik o większej mocy.
Wiatrakowce tego typu były wykorzystywane przez francuską armię lądową oraz francuską marynarkę wojenną jako maszyny zwiadowcze, rozpoznawcze oraz – dzięki możliwości zawisu – jako maszyny służące do kierowania ogniem własnej artylerii.
Wszystkie maszyny Leo C.30 zostały zniszczone albo utracone w toku kampanii 1940 roku. Jako ciekawostkę można odnotować fakt, że wytwórnia Loire et Olivier rozwijała model Leo C.30, tworząc prototypy lub egzemplarze przedseryjne oznaczone jako C.30S oraz C.301 i C.302.