Prototypy samobieżnego zestawu przeciwlotniczego ZSU-23-4 Szyłka powstawały w latach 1957-1961 w Zakładach Mechanicznych z siedzibą w Ulianowsku.
Zestaw wszedł na wyposażenie Armii Radzieckiej na początku lat 60. XX wieku, a produkcja seryjna zakończyła się wyprodukowaniem ok.6500 sztuk pojazdu.
ZSU-23-4 Szyłka jest napędzana pojedynczym silnikiem W-6R o mocy 280 KM.
Podstawowe uzbrojenie pojazdu to 4 sprzężone automatyczne armaty przeciwlotnicze AZP-23 kal. 23 mm. Samobieżny zestaw przeciwlotniczy ZSU-23-4 Szyłka powstał w celu zastąpienia zestawu ZSU-57-2.
Różnił się od swego poprzednika bardzo wieloma elementami. Przede wszystkim nowym podwoziem, doskonalszym silnikiem oraz znacznie nowocześniejszym uzbrojeniem głównym i elektroniką.
ZSU-23-4 posiadała także radar o antenie parabolicznej, umożliwiający samodzielne śledzenie celów. Także sam proces od wykrycia celu do otwarcia ognia w znacznym stopniu zautomatyzowano.
W latach 60. i 70. XX wieku ZSU-23-4 Szyłka była jednym z najnowocześniejszych samobieżnych zestawów przeciwlotniczych na świecie.
ZSU-23-4 Szyłka była szeroko eksportowana do krajów Układu Warszawskiego oraz arabskich państw Bliskiego Wschodu. Dowiodła swej wysokiej skuteczności zwłaszcza w toku wojny Jom-Kippur w 1973 roku.