Char 2C (inne oznaczenie: FCM 2C) był francuskim czołgiem superciężkim z okresu międzywojennego i II wojny światowej. Pierwsze prototypy wozu opracowano w 1917 roku, a produkcja seryjna trwała tylko w 1921 roku, kończąc się wytworzeniem 10 egzemplarzy tego wozu.
Napęd zapewniały dwa silniki gaźnikowe o łącznej mocy 500 KM. Uzbrojenie wozu stanowiła pojedyncza armata Canon de 75 modele 1897 kal. 75 mm oraz 4 karabiny maszynowe Hotchkiss kal. 8 mm.
Ustalenie dokładnej genezy powstania czołgu Char 2C jest bardzo trudne. Można jednak przyjąć, że intensywne prace projektowe i tworzenie pierwszych prototypów to okres 1916-1917. Działania te są ściśle skorelowane z odniesionymi sukcesami, jakie odniosły czołgi brytyjskie w toku walk nad Sommą w 1916 roku.
Finalnie powstała konstrukcja bardzo nietypowa – czołg o masie blisko 70 ton, z pancerzem dochodzącym do 45 mm (co jak na standardy I wojny światowej było bardzo dużą wartością!), armata kal. 75 mm umieszczoną w obrotowej wieży oraz załogą liczącą aż 12 ludzi!
Jednak ta wielka maszyna miała swoje minusy: była bardzo trudna do zakamuflowania w terenie, a wraz z rozwojem lotnictwa w latach 20. i 30. XX wieku, była bardzo podatna na ataki lotnicze.
Poza tym czołg był mało manewrowy, a jego prędkość maksymalna nie przekraczała 15 km/h! Wozy te w okresie międzywojennym pełniły przede wszystkim rolę propagandową.
W toku II wojny światowej sformowano z nich 51 batalion pancerny, ale w toku kampanii francuskiej w 1940 roku wszystkie te wozy nie wzięły udziału w walkach i zostały zniszczone przez własne załogi. Tylko jeden został przechwycony przez Niemców.